کد مطلب:34573
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:34
ريشة ثنويت چيست؟
اساساً ريشة ثنويت اين است كه بشر اشياء را به دو نوع تشخيص داده است: نوع خوب و نوع بد. براي خوبها يك مبدأ و يك ريشه قائل شده است و براي بدها مبدأ و ريشة ديگر. فاعل خير را كه داراي عاليترين صفات و كمالات ميشمرده برتر و منزهتر از اين ميدانسته كه در كار موجودات موذيه و ضارّه دخالت داشته باشد. از اين رو مخلوق بودن آنها را به وسيلة اينچنين مبدئي انكار ميكرده و ناچار مبدأ ديگري كه شر محض است فرض ميكرده است؛ يعني انكار امكان مخلوق بودن شرور به وسيلة خداوند منجر به فرض مبدئي ديگر در عرض خداوند شده است.
اما اگر فرض كنيم كه آن مبدأ ديگر كه خالق شرور است در عرض خداوند نيست، بلكه مخلوق خداوند است، هرچند وجود يك اصل قديم قائم بالذات را در برابر خداوند انكار كردهايم اما اصل مطلب، يعني انكار انتساب خلقت برخي موجودات كه شرور ناميده ميشوند سر جاي خود باقي است. به عبارت ديگر، براي خداوند شريكي در مرتبة ذات قائل نشدهايم ولي يكي از مخلوقات او را شريك او در خالقيت قرار دادهايم.
گذشته از اينكه شرك در خالقيت بر خلاف تعليمات همة پيامبران است، در حكمت اعلي مبرهن است كه شرك در خالقيت بالمآل مستلزم شرك در ذات است.
مجموعه آثار شهيد مطهري ج14 ـ خدمات متقابل اسلام و ايران صفحه: 206
شهيد مطهري
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.